Beste mensen,
De berichtgeving over Marthijn Uittenbogaard en diens partner Lesley Luijs in Ecuador is verre van zorgvuldig. Veel zaken kloppen niet, worden uit het verband getrokken en de toon is vaak suggestief en vooringenomen. Journalisten lijken soms wel bloeddorstige inquisiteurs in plaats van waarheidsvinders. En van wederhoor is in het geval van Marthijn en Lesley vrijwel nooit sprake.
Ik sta niet alleen in contact met Marthijn en Lesley, maar ook met een familielid en een vriend van Marthijn, met advocaat Sidney Smeets, met Reclassering en met Stichting Dutch&Detained. Op basis van de beschikbare informatie heb ik een persbericht opgesteld (zie het attachment), en dat wordt verstuurd naar het ANP en bcc naar verschillende (media)adressen.
Op nadrukkelijk verzoek van Marthijn heb ik ook de twee documenten bijgevoegd die hij in de gevangenis schreef. Ze werpen een ander licht op het drama dat zich in Ecuador afspeelt. Ik heb toegezegd ze ook op mijn website te publiceren, net als de tekst van het persbericht. Het (aangrijpende) relaas van Marthijn en Lesley is van belang, en dan niet alleen bij wijze van wederhoor.
Marthijn en Lesley ken ik al vele jaren persoonlijk en ik heb ze nog nooit op een leugen kunnen betrappen; ze zijn doodeerlijk, misschien wel te eerlijk – hun (activistische) oprechtheid en openheid heeft ze mede in de problemen gebracht. Deze observatie is geen garantie voor onschuld, dat besef ik terdege, maar voor mij vormt zij wel een belangrijk kompas. Op basis van alle informatie waarover ik beschik, ik volg de zaak al een jaar op de voet, twijfel ik overigens niet aan die onschuld.
Ik wil de media niet alleen verzoeken behoedzaam met de teksten en de mannen om te gaan, maar ook om míjn naam op een zorgvuldige manier te gebruiken. Ik zit niet te wachten op nieuwe bedreigingen, en mijn maatschappelijke carrière is al genoeg beschadigd door (vaak ongenuanceerde) berichtgeving over mijn inzet om de discussie rondom pedofilie op een evenwichtige manier te voeren en de vrijheid van meningsuiting te verdedigen.
Ik blijf benadrukken dat ik seksueel contact met kinderen afkeur, laat daar geen misverstand over bestaan. Ook in mijn omgeving ken ik helaas meerdere mensen die als kind zijn misbruikt – in alle (!) gevallen zijn ze slachtoffer van incest –, en ze kampen decennia later nog altijd met de (psychische) gevolgen daarvan. Pedofilie is geen synoniem van pedoseksualiteit, en al helemaal niet van kindermisbruik of incest. Een informatiecampagne over dit onderscheid kan veel misverstanden wegnemen en daarmee veel ellende voorkomen.
Tot slot. Dromen, fantasieën en verlangens zijn vrij, ze vormen geen misdaad. Mensen met een pedofiele geaardheid verdienen geen heksenjacht, maar empathie en bescherming, hun situatie valt immers niet te benijden. Het niveau van beschaving valt bovendien af te meten aan de manier waarop een samenleving met kwetsbare minderheden omgaat.
Gisteren schreef Arnon Grunberg in de Volkskrant een artikel over de geschiedenis van de moraal. Hij citeert Nietzsche wanneer hij concludeert dat ‘de haat, die tribale behoefte, de noodzaak in een ander het verachtelijke te zien’ voorlopig niet is overwonnen. ‘Ik vrees dat de behoefte aan straf blijft bestaan, zelfs als er niemand meer is die gestraft moet worden.’ Ik deel die vrees. Wíj vormen de tijdgeest.
A.H.J. Dautzenberg, Tilburg, 5 juli 2023
PS. Het verslag waarnaar Marthijn verwijst in zijn tekst is hier te vinden.
PPS. Voor vragen of contact: [mailadres] (Ik neem de telefoon niet meer op bij onbekende nummers, vandaar graag contact via mail.) Voor de duidelijkheid: ik ben niet beschikbaar voor media die even snel een quote komen ophalen.
PERSBERICHT
‘We zijn onschuldig’
Ecuador/Tilburg, 5 juli 2023
Marthijn U. en zijn partner Lesley L. zijn op 20 juni door de rechtbank in Ecuador veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar voor het bezit van kinderporno. Het schriftelijke vonnis is nog niet vrijgegeven, maar alle andere aanklachten lijken te zijn verworpen. U. en L. zitten bijna een jaar vast en zijn in de gevangenis gemarteld en mishandeld. Hun arrestatie werd aangestuurd door de Nederlandse organisatie Free a Girl en haar Amerikaanse partner O.U.R. (Operation Underground Railroad).
Volgens deze organisaties gaven U. en L. leiding aan een ‘internationaal pedonetwerk’ en runden ze een ‘sekshotel voor homo’s en pedofielen’. Tientallen kinderen zouden in het zwembad van het hotel zijn gedrogeerd en verkracht. O.U.R. beweerde dat U. en L. ook duizenden kinderen uit Oekraïne zouden hebben laten ontvoeren, om die in Ecuador te ‘exploiteren en verkopen’. Het Openbaar Ministerie van Ecuador besloot op aanwijzing van en in samenwerking met medewerkers van O.U.R. om U. en L. te arresteren. Medewerkers van O.U.R. waren bij de aanhouding zelfs bewapend aanwezig.
Dinsdag 20 juni verwees de rechtbank deze aantijgingen naar het rijk der fabelen. Een jaar intensief onderzoek leverde nog geen begin van bewijs op: de kinderen en hun families ontkenden het vermeende misbruik, deskundigen troffen geen sporen aan, O.U.R. bleek agenten omgekocht te hebben en het zwembad waar het misbruik zou hebben plaatsgevonden bleek niet eens te bestaan.
Dat beide organisaties, die op zeggen te komen voor de belangen van kinderen, er in hun ‘strijd’ dubieuze methodes op nahouden, was al langer duidelijk. Free a Girl kwam dit jaar in opspraak doordat zij ervoor pleitte dat kinderboekenschrijver Pim Lammers het kinderboekenweekgedicht niet mocht schrijven; volgens Free a Girl verheerlijkte hij pedofilie in een jaren eerder geschreven verhaal. Lammers werd vervolgens met de dood bedreigd en trok zich terug.
O.U.R. wordt geleid door Tim Ballard, een mormoonse complotondernemer die reeds meermaals in opspraak raakte wegens het verzinnen en overdrijven van cijfers, het aanhangen van de QAnon-complottheorie en zijn steun voor de inmiddels aangeklaagde ex-president Donald Trump. Hij zegt te ‘strijden’ tegen, onder andere, het recht op abortus, gelijke rechten voor LHBTI-ers, die hij ‘groomers’ noemt, en vermeend kindermisbruik. De cijfers die Ballard produceert, blijken telkens oncontroleerbaar en hij wordt dan ook al langere tijd door verschillende media beticht van oplichting, het fingeren van ‘slachtoffers’ en het verzinnen van pedonetwerken om daarmee publiciteit te genereren, geld in te zamelen en zichzelf te verrijken.
De reactie van U. en L.
U. en L. laten vanuit Ecuador het volgende weten:
‘Op de computer van Marthijn vonden ze een gedownloade seksvideo. De rechter twijfelde of het meerderjarigen betrof en schakelde een expert in die met behulp van de Tanner-meetmethode een berekening maakte van de mogelijke leeftijd. Op de telefoon van Lesley vonden ze enkele TikTok-filmpjes die volgens de rechter seksueel van aard waren. Dat waren ze niet. We hadden geen kinderporno in bezit. De hele aanklacht tegen ons is verzonnen door O.U.R. en Free a Girl, pedojagers die alleen hun onderbuik laten spreken. Tijdens de rechtszittingen sprak een medewerker van O.U.R. over documenten die hij zou hebben gekregen uit Nederland van Free a Girl. In die documenten zouden gegevens staan over vijf leden van een verboden criminele internationale organisatie die in kinderporno zou handelen. In deze documenten zou staan dat Free a Girl contact had met een organisatie in Oekraïne. Deze organisatie zou informatie hebben doorgespeeld over duizenden vrouwen en kinderen die door deze Nederlandse mannen zouden zijn ontvoerd en gesmokkeld naar Latijns-Amerika. Er zou ook in staan dat wij een hotel zouden runnen voor sekstoerisme; homoseksuele mannen zouden daar seks hebben met kinderen. Kinderen zouden met eten, Playstations en geld worden gelokt. In dat zwembad zouden ook feestjes worden gehouden. Kinderen zouden gedrogeerd worden en verkracht in kamers waar camera’s zouden hangen om opnames te maken. Het hotel zou massa’s aan hardcore kinderporno produceren dat dan via het darkweb zou worden verkocht. Volgens deze documenten meldt Free a Girl bovendien dat wij Nederland zouden zijn ontvlucht, omdat wij terecht moesten staan voor het verkrachten van meerdere jongetjes. Allemaal verzonnen. O.U.R. beweerde in de rechtszaal dat het van Free a Girl ontvangen document aan de politie in Ecuador is doorgespeeld en O.U.R. daarna op geen enkele manier contact heeft gehad met de politie of de openbaar aanklager. O.U.R. zou ook niet betrokkenen zijn geweest bij de arrestatie en het onderzoek. Dat zijn leugens: O.U.R. heeft nota bene beelden gemaakt van de arrestatie en die zelf online gezet. Daarop is te zien dat ze actief bij de arrestatie betrokken waren. O.U.R. meldde bovendien online dat ze tientallen slachtoffers uit ons hotel hadden gered. Tijdens het eerste verhoor door de openbaar aanklager deed de medewerker van O.U.R. zich voor als onze advocaat en vertaler; wij waren hiervan niet op de hoogte. De waarheid is dat wij geen enkel kind hebben misbruikt en dat wij dat ook niet van plan waren. Dat blijkt ook uit het onderzoek. Ouders en kinderen hebben verklaard dat er nooit iets is gebeurd in ons hotel. Ook de psycholoog die de kinderen uit het dorp onderzocht, komt tot die conclusie. Ons hotel heeft bovendien geen zwembad en we hebben nooit feestjes gegeven, laat staan seksfeestjes. Ouders verklaarden voor de rechtbank dat leden van O.U.R. regelmatig samen met de politie in het dorp waren. Ze bedreigden mensen en boden goederen aan in ruil voor valse verklaringen tegen ons. De ouders zeiden tegen de rechter: “we zijn goede mensen, we zijn de corruptie zat.” Een vader klaagde tegen de rechter dat zijn zoon door O.U.R. volledig herkenbaar op internet wordt uitgemaakt voor kinderhoertje dat door hen zou zijn gered. De vader: “Ze hebben hem niet gered, ze hebben zijn leven kapot gemaakt. De jongen wordt op school en op straat gepest vanwege de nieuwsberichten die O.U.R. verspreidt.” Lesley sprak in de rechtszaal over de corruptie die op grote schaal in Ecuador plaatsvindt; hij hield daarbij het door hem verzamelde dossier in de lucht, een groot pak papier. Tot slot. Het schriftelijke vonnis is helaas nog niet openbaar, ook wij en onze advocaat hebben het nog niet ontvangen. De kranten in Nederland schrijven niettemin alle onzin op die de politie en openbare aanklagers hen toesturen. Of ze schrijven berichten over van dubieuze Ecuadoriaanse sites en verzinnen daar van alles bij. Van wederhoor is vrijwel nooit sprake, de vooroordelen moeten bevestigd worden. Dat heeft eerst ons leven in Nederland beschadigd, zelfs onmogelijk gemaakt, en nu opnieuw in Ecuador. Wij doen niemand kwaad, maar vanwege onze geaardheid en onze mening worden we overal vervolgd. Het wordt tijd dat journalisten zich eens kritisch richten tot de machthebbers, dat is hun taak. Waarheidsvinding is van levensbelang in een democratie. Net als de vrijheid van meningsuiting. We gaan in hoger beroep. Wanneer we vrijkomen, bereiden we in Nederland een rechtszaak voor tegen Free a Girl; we beschuldigen de organisatie van smaad, laster, belediging, valsheid in geschrifte en mogelijk ook van poging tot moord/doodslag.’
Rechtszaken
Tegen Marthijn U. loopt in Nederland nog een rechtszaak; het Openbaar Ministerie beschuldigde hem van het, middels het onderhouden van zijn persoonlijke website, ‘voortzetten’ van de in 2014 op civielrechtelijke gronden verboden Vereniging Martijn. U. tekende hoger beroep aan. De datum van de zitting is nog niet bekend.
Lesley L. werd door het OM beschuldigd van plannen om in zijn Hengelose woning een kind te ontvoeren en te misbruiken. Ook werd hij verdacht van het hebben van een als kinderkamer ingerichte studio om kinderporno te maken. Hij zat een half jaar in voorarrest, waarvan enkele weken in isolatie. De rechtbank concludeerde na zorgvuldig onderzoek dat al deze aantijgingen gebaseerd waren op geruchten en vooroordelen. Wel werd het L. aangerekend dat hij, in een familiefilmpje van tien seconden dat hij maakte voor een bevriend gezin, een minderjarige jongen filmde die uit balorigheid even zijn blote billen liet zien. Het OM beweerde dat Lesley dit deed ‘met seksuele bedoelingen’ en noemde dit ‘produceren van kinderporno’. De familie ontkrachtte dit, maar L. werd niettemin veroordeeld tot tien weken gevangenisstraf.
Essay over de heksenjacht
Voor meer informatie over U. en L., de lange aanloop naar hun arrestatie en een verslag van het afgelopen jaar, wordt verwezen naar het essay dat schrijver A.H.J. Dautzenberg publiceerde op zijn site: De gruwelijke gevolgen van een heksenjacht. Hij heeft regelmatig contact met de mannen. Meermaals probeerde hij de landelijke kwaliteitskranten en opiniebladen voor de zaak te interesseren. Tevergeefs.
Op zijn site staan ook de teksten die Marthijn in zijn cel schreef. Hij gaat daarin uitgebreid in op de arrestatie, de corruptie en hun leefomstandigheden in de gevangenis.
Noot voor de redactie:
De pro deo advocaat in Ecuador praat om hem moverende redenen niet met de media.
Advocaat Sidney Smeets vertegenwoordigt Lesley en Marthijn in Nederland.
A.H.J. Dautzenberg verzoekt de media om zijn naam op een genuanceerde manier te gebruiken. Hij zit niet te wachten op nieuwe bedreigingen en zijn maatschappelijke carrière is al genoeg beschadigd door zijn inzet om de discussie rondom pedofilie op een evenwichtige manier te voeren en de vrijheid van meningsuiting te respecteren.
Voor vragen of contact: [mailadres] (Hij neemt de telefoon niet meer op bij onbekende nummers, vandaar graag contact via mail.) Voor de duidelijkheid: Dautzenberg is niet beschikbaar voor media die even snel een quote komen ophalen.