In dagblad de Limburger verscheen een recensie van Aslast:
‘Dautzenbergs Aslast is een roman, zegt het voorplat, maar dan wel een aparte. Alsof je bent beland in de film Groundhog Day, de lus van eeuwige herhaling. […] De hoofdstukken lijken identiek naar vorm en inhoud, maar dat is schijn. Teksten vervagen letterlijk, en blauwe vlakken verschijnen tussen de tekstblokjes. Sommige teksten veranderen van eigentijds naar middeleeuws, dat de lus-thematiek, die naar leven en dood verwijst, versterkt. Verwacht geen gangbare roman van Aslast en bij sommigen dringt zich misschien de gedachte op aan het sprookje van ‘de nieuwe kleren van de keizer’, maar evengoed past Dautzenberg met Aslast in de traditie van Van Ostaijen, De Stijl (I.K. Bonset), Jan Hanlo, Italo Calvino of de ‘concrete poëzie’ (Paul de Vree).Claustrofobisch. Bijna religieus. Als een gezang, deze trein naar verlossing.’
