Enthousiaste ontvangst in België voor En dan komen de foto’s

Na De Standaard en De Morgen is nu ook Knack positief over En dan komen de foto’s:

Knack:
Wie dacht dat alle taboes al lang aan diggelen geslagen zijn, doet er best aan Dautzenbergs nieuwe verhalenbundel erop na te slaan (…) Doch, er schuilt meer in En dan komen de foto’s dan een tapijtbombardement op de preutse zeden. Bevreemding blijft een sterk thema bij Dautzenberg, en naast surrealistische verhalen krijgt de lezer ook een serieuze brok filosofie en kunstanalyse voor de kiezen, zij het altijd met een spottende ondertoon (…) Met schrijvers als Dautzenberg in de rangen heeft de literatuur alvast de juiste bulldozer in huis om een dam op te werpen tegen de eroderende middelmaat.

De Morgen:
Nee, dit is absoluut geen bundel voor schroomvallige zielen of teerhartigen, want Dautzenberg rijgt de perversiteiten en onwelvoeglijkheden in een hoog tempo aan elkaar, alsof je in het universum van Georges Bataille of Pierre Guyotat bent afgedaald (…) Dautzenberg – zowel verguisd als op handen gedragen – lijkt vastberaden om van leven en oeuvre een soort gesamtkunstwerk te maken en zoekt daarbij voortdurend de controverse op (…) In En dan komen de foto’s komt hij nog scherper en genadelozer uit de hoek dan in zijn debuutbundel. Surrealisme en ontregeling in de overtreffende trap (…) Deze schrijver is even glibberig als een aal, behendig in ‘het vergroten van het raadsel’. En dan komen de foto’s is enerverend en soms wansmakelijk, maar evengoed een visitekaartje van een talentrijk auteur die niets liever doet dan krabben. Ook waar het niet jeukt.

De Standaard:
Merkwaardige ervaring, om kort na elkaar nieuw werk te lezen van Remco Campert en A.H.J. Dautzenberg. Meer tegengestelde schrijvers en oeuvres zijn amper de bedenken (…) Dautzenberg, organist uit de hel, bespeelt het klavier van het maatschappelijk onbehagen (…) Als je Campert leest, denk je automatisch: aardige man. Bij Dautzenberg: nare jongen. Niettemin vind ik Dautzenberg lezen spannender dan Campert lezen: zijn arsenaal aan ergerniswekkende vondsten is gewoon groter dan Camperts talent om te relativeren. Camperts boekje is vergeten zodra je het uit hebt, Dautzenberg blijft langer bij.