Marcel Möring:
Verplichte literatuur voor iedereen die nog in engagement gelooft.
NRC Handelsblad / NRC Next:
Onder Dautzenbergs schreeuwerigheid zit een interessant verhaal: je kunt wel een moraalridder zijn, maar hoe zet je dat om in daden? Wat er dan gebeurt, blijkt het best uit zijn betoog over pedofielenvereniging Martijn (…) In Rafelranden van de moraal wordt duidelijk wat er gebeurt wanneer je principes ook in handelen omzet. Dautzenberg wordt onderdeel van een ware middeleeuwse heksenjacht (…) Had Dautzenberg zich gehouden aan een kale beschrijving van wat er gebeurt, dan had hij een pijnlijk en ijzersterk verhaal gehad (***)
Tzum:
Je kunt je afvragen of Dautzenberg met Rafelranden van de moraal de angel uit zijn betoog haalt. Is de zoektocht naar de grenzen van de werkelijkheid die de schrijver onophoudelijk onderneemt niet méér gebaat bij het appelleren aan de verbeeldingskracht, dan aan een uiteenzetting? Misschien wel, maar de huidige moraal staat niet open voor een dergelijke beproeving. Klare taal, ijkpunten en oneliners hebben we nodig (…) Wat men ook mag vinden van Dautzenbergs manier van optreden en de aandachttrekkerij waarvan hij door sommigen wordt beschuldigd: zijn constateringen over de huidige moraal snijden schuren vol met hout. We bevinden ons in een periode waarin termen als ’beperken’, ‘beheersen’ en ‘betuttelen’ kenmerkend zijn.
De Contrabas:
Dautzenberg zet aan tot nadenken, niet alleen over vooroordelen en vooringenomenheid, maar ook over de beperkte vrijheid die een schrijver heeft. Schrijft hij fictie, dan moet verantwoording worden afgelegd over het waarheidsgehalte. Bedrijft hij journalistiek, dan is fabuleren uit den boze.
www.goodreads.com:
****
Woest en ledig:
Een onrustig geschreven pamflet waarin op overtuigende wijze wordt duidelijk gemaakt dat het geschreven woord nog steeds veel kracht in zich heeft. Dat een lezer nog steeds op het verkeerde been kan worden gezet als hij of zij iets leest wat afwijkt van fatsoensnormen. Dat we in een tijdperk leven waarin veel minder is toegestaan dan wenselijk is (…) Als A.H.J. Dautzenberg met zijn cadeau iets duidelijk maakt, dan is het dat we allemaal boter op ons hoofd hebben, dat onze moraliteit flinterdun is. En dat grenzen nooit vast staan zo lang er schrijvers zijn met lef om hun nek uit te steken. En hun lichaam en ziel durven te verkopen. Go! A.H.J. Dautzenberg. Go!
L1 Radio:
Een stront irritant boek, narcisme van het ijdelste soort (…) een ongelooflijk laf boek, gedreven door zelfmedelijden (…) Als provocateur mag je geen verweer geven (…) een lafheid waar bijna geen woorden voor zijn.
Marc van Oostendorp (hoogleraar Universiteit Leiden):
Rondom Martijn is Dautzenberg het sterkst, misschien omdat hij daar ondanks zichzelf toch ook een moralist kan zijn. Hij lijkt daar te handelen uit morele verontwaardiging, omdat hier een groepje mensen die volgens Dautzenberg geen vlieg kwaad doen, maar met hun gevoelens worstelen, door een volksgericht worden belaagd. Dautzenberg vindt dat een schande en is het er niet mee eens. Het doet er eigenlijk niet eens toe of hij daar gelijk in heeft of ongelijk; wat het laat zien, is dat Dautzenberg eigenlijk niet kan ontsnappen aan het spel van binnen de lijntjes kleuren. Hooguit wil hij de lijntjes ergens anders leggen.
Jacob Zoet:
Op de bres voor het fatsoen neemt de onderbuik het over. Dit is interessant. Hier is het Dautzenberg om te doen. Laten zien waartoe gewone mensen in staat zijn als zij het gevoel hebben tegen een groot kwaad te strijden. Ik moest herhaaldelijk aan de Deense film Jagten denken. Ik denk dat ik Dautzenberg nog steeds een vermoeiende schreeuwlelijk vind, maar ik geef toe dat hij me wel aan het denken heeft gezet.
Boekenwurm & Pleeg:
Ik vind het goed dat A.H.J. Dautzenberg ons de andere kant van het verhaal laat zien. Het blijft een beladen onderwerp. Daarom is het goed om dit boekje te lezen.
Bol.com:
Wonderlijke spijker in de Zeitgeist, een boek op het niveau en in de strekking van een Chomsky over bijvoorbeeld 9/11, of Sloterdijk over genetische selectie of fiscaliteit. Volstrekt tegen de Zeitgeist in, als eenling waarvan men over 15, of over 150 jaar zal vaststellen dat het toch maar gezegd is. Onverlet wat men van de betreffende onderwerpen vindt is dit precies waar schrijvers en literatuur voor moet staan. Het boek is ook bijzonder goed en leesbaar geschreven, de polemiek zit Dautzenberg als stijlfiguur als gegoten.
Han van Meegeren, CuBra:
Schrijvertjes als Multatuli, Hermans en Komrij hebben ooit een aanzetje gegeven tot het voeren van een polemiek. Maar dat nu eindelijk een echte schrijver opgestaan is die de durf heeft om dat te doen wat echt niemand durft, is groots. Echt heel groots. Ik bewonder wat je doet. Jouw taalgebruik, woordkeuze en vurige tong zijn fenomenaal.
Ik heb vreselijk gelachen om het feit dat je een nationaal erkende schrijver, wiens zoon overleden door een verkeersongeluk zo durft aan te pakken. Dat zijn er echt weinig die jou dit nadoen, durven doen. Je bent voor mij echt een held, echt een held.
Ga zo door. Nederland heeft jou nodig. Echt waar. Jij doet zo veel ogen openen, talk of the town, iedereen spreekt er over. En dan overdrijf ik niet: iedereen.
Cutting Edge:
Maar licht Dautzenberg in ‘Rafelranden’ dan niet op magistrale wijze stinkende afvoerputjes op? Goh, we koesterden al een vaag vermoeden dat niet iedereen het leuk vindt wanneer een journalist ook nog eens openlijk de waarheid begint te verdraaien. Via fora van bepaalde kranten wisten we al dat enig sadisme een mens niet vreemd is. Vooral dan als de beerput plaats moet bieden voor een vogelvrij verklaarde pedofiel. Aan dergelijke evidenties hoeft Dautzenberg geen boekje te weiden.
OBA-blog:
Nog nooit zo’n rare novelle gelezen! (…) Alle wetten van de novelle worden met voeten getreden. En ik denk met grote opzet. Maar ik denk niet dat Dautzenberg dat uit angst doet. ik zie hem meer als een grote pestkop, gedreven door heilige verontwaardiging. Het plaatst hem in de traditie van Grunberg, Reve, A Punt Moonen en W.F. Hermans. (…) Dautzenberg schrijft heel erg goed: zoals hij de opgejaagdheid van de voorzitter van Martijn weergeeft is zeer knap. En, o wat kan hij gemeen schrijven! Maar dat moet hij dan maar doen in een echte polemiek, en niet in een zogenaamde novelle.