De Volkskrant:
Na de confrontatie met een schimmige ‘koiboi’ wordt duidelijk dat de verteller helemaal niet zo betrouwbaar is. Dan blijkt de vertelvorm zo ingenieus verwikkeld met het verhaal dat ze elkaar onlosmakelijk complementeren, zoals vorm en inhoud ook in de geschriften van Derrida niet te scheiden zijn. Hoewel Dautzenberg veel minder onbegrijpelijk is dan de hermetische filosoof, want Extra tijd laat zich ook prima als zomerroman lezen: in de zon, koiboi-hoed op, Brand-biertje erbij. Maar Dautzenbergs directe en simpele stijl is misleidend: hij zegt veel meer dan direct opvalt (…) Fictie en werkelijkheid, droom en realiteit blijven diffuus, maar Marcel leert dat de ‘literaire trucjes’ die hij inzet om gevoelens op afstand te houden laf zijn. Hij ontwikkelt zich van een alwetende fantast tot een volwaardige en oprechte ik-verteller (…) Extra tijd is volkomen origineel. Dautzenberg levert een literaire prestatie waartegen de reuring omtrent zijn anonieme nierdonatie en Martijn-lidmaatschap bleek afsteekt. (****)
Tros Nieuwsshow, Ingrid Hoogervorst:
Ik verwachtte het zoveelste ironisch machtsvertoon, ik vind ironie als stijlmiddel heel gevaarlijk, maar Extra tijd is een bescheiden boek, autentiek en bij vlagen ontroerend en geestig (…) Dautzenberg schildert een mooi psychologisch dubbelportret van een zoon die zijn verdriet probeert te verbijten en dat alleen kwijt kan in het harnas van de literatuur en zijn vader, een bierdrinkende macho voetbalfan. Roda JC is de lijm die de familie bij elkaar houdt (…) Wat heel goed werkt, naast de voetbalverslagen, is de wonderlijke fantasie van de cowboy als literair middel, een metafoor van de dood. (klik hier voor de uitzending)