25 Lezers van Das Magazin lezen op dit moment Extra tijd, twee weken voordat het boek in de winkels ligt. De eerste reacties:
Ik ben gefascineerd door de voetbalwedstrijdverslagen. Ik vraag me af of delen op de werkelijkheid berusten. Ik heb totaal geen verstand van voetbal, maar ik vermoed dat veel namen van de voormalige Roda JC spelers kloppen. Ik meen begrepen te hebben dat ze zijn gemaakt met behulp van een deskundige op dit gebied. Ook vind ik de stukjes waarin het gaat over lichamelijke ervaringen van de hoofdpersoon boeiend en zeer beeldend, waaronder jouw quote, omdat het in het gezin onderling geweerd wordt, lichamelijkheid. Ik ben niet goed in passages, sorry, bij mij zijn het meer woorden of metaforen die me raken. Ik vraag me ook heel erg af, of er autobiografische elementen in zitten, omdat het zo dicht op de huid geschreven lijkt.
blijft geboeid door trefzekere beschrijvingen ten huize Meulenberg. Overtuigend neergezet. De verhaallijnen: naderende dood vader, Roda JC (lees: voetbal) en westerns mooi gecombineerd. Dat is mijn mening tot en met pagina 94.
Ik ben inmiddels ook ongeveer op de helft. Vind het een lekker boek met af en toe een fijn scherpzinnig (schrijvers) grapje. De vader vind ik wel sympathiek overkomen stiekem.
Het boek is als een coming of agefilm, met stukjes film, in film, in film. Hier wordt een jeugd gefileerd, glashelder. nergens zuur of zwaar en met onhollandse elementen en overgangen. Fris en fruitig. Ik ben ergens halverwege en het wordt steeds interessanter. Cowboys and Indians, remember, we’re very good at games.
Ik heb de zandruiterstukken gelezen en ook dit vond ik sterk gevonden. Een equivalent van de western is hier het strand, ook desolaat, waaierig en stoffig, weergegeven op papier als filmshots met exterieurs en interieurs, met luistertips (mediumswitch). Ook interessant is de invoer van de zwarte cowboy, ik meen eerst intern in een droom. Later manifesteert zich dit buiten de hoofdpersoon om in diens leven. Waar gaat het naartoe met deze veelvoudige persoonlijkheid die staat voor dood, angst, ongrijpbaarheid maar ook voor alterego..
Ik heb het boek uit. ik vond het van het begin tot het einde lezen als een thriller. Spannend dus, en daar gaat. het maar om.Het zelfmoordthema en de antidepressiva, de snelle beurt, zeer actueel, evenals de aangehaalde tekst van Johnny Rotten: “I have no feelings for anybody else” “David Lynch light”. maar niet bang om te sterven, zoals het een echte warrior betaamt. Erg bedankt dat ik het boek heb kunnen en mogen lezen, ik weet niet of het anders op mijn pad was gekomen.
Ik heb het boek al een tijdje uit (lang leve de vakantie) en ik vond het een fantastische roman! Wat mij het meest opviel was Marcels kijk op zijn identiteit. Hij is constant bezig met zijn mannelijkheid (indianen huilen niet) en zijn afkomst (boerenjongen die universiteit gaat doen) en vooral hoe anderen hem zien. Vooral de rol van voetbal hierin is interessant. Hij voetbalt om te bewijzen dat hij nog steeds een dorpsjongen is, dat hij mannelijk is en om daarmee zowel zijn vader als het dorp te pleasen