Met en dan komen de foto’s keert A.H.J. Dautzenberg terug naar zijn eerste liefde: het korte verhaal. Net als in vogels met zwarte poten kun je niet vreten evoceert hij werelden waarin hij de werkelijkheid uitwoont. En dan komen de foto’s is een lofzang op de fantasie en tegelijkertijd een elegische ode aan het menselijke tekort.

‘Ik kan niet opgaan in het volk, al mag ik het in mijn bescheidenheid willen. De kwestie is dat ik uniek ben.’ Dat beweert Asterion, koning van Kreta, in een verhaal van Jorge Luis Borges. Even later: ‘Net als de filosofen denk ik dat niets mededeeelbaar is via de schrijfkunst.’ Het huis waarin Asterion woont is een vermenigvuldiging van dat huis. Een zelfbedacht spelletje. Het huis is zo groot als de wereld; liever gezegd, het ís de wereld.’

Schrijver A.H.J. Dautzenberg deed de afgelopen jaren veel stof opwaaien. Zo publiceerde hij verschillende fake-interviews en doneerde hij zijn nier aan een onbekende. Ook werd hij lid van pedofielenvereniging Martijn en bekritiseerde hij tijdens de Avond van de Polemiek het succes van het boek Tonio. Dat alles kwam hem niet alleen op veel kritiek en doodsbedreigingen te staan, maar leidde ook tot rechtszaken en zelfs tot ontslag. In Rafelranden van de moraal blikt hij terug.

De zeventigjarige Gustaaf Meulenberg heeft nog maar enkele weken te leven. Bovendien dreigt zijn dierbare voetbalclub Roda JC te degraderen. Marcel haalt alles uit de kast om het sterven van zijn doodzieke vader zo lang mogelijk uit te stellen. Daarbij stuit hij op een mysterieuze, in het zwart geklede cowboy en ontdekt hij een bizar familiegeheim.

Extra tijd is zowel een ontroerende voetbalroman als een psychologisch portret van een arbeidersfamilie in nood. Met zijn heldere en dwingende stijl grijpt A.H.J. Dautzenberg de lezer bij zijn lurven en voert hem mee naar een zenuwslopende finale.

De rafelranden van de moraal zijn een Fundgrube voor avontuurlijk ingestelde mensen. Wie goed zoekt, vindt er de nodige curieuze afvoerputjes. Groezelige gaten waardoor collectieve angsten en onzekerheden dankbaar wegvloeien. De diameter van die, zeg maar, mentale...

In Samaritaan besluit een man een nier af te staan aan een onbekende. Geamuseerd wandelt hij door de bureaucratie van de medische zorg. Zijn omgeving maakt het hem een stuk moeilijker. Is hij niet goed bij zijn hoofd? Gaandeweg krijgt de man meer en meer inzicht in zijn motieven. Die zouden weleens minder zuiver kunnen zijn dan hij dacht.
Met zijn nietsontziende en dwingende stijl neemt A.H.J. Dautzenberg de lezer mee in de genadeloze zelfanalyse van een man met een missie.

A.H.J. Dautzenberg stormt de Nederlandse literatuur binnen. Rücksichtlos claimt hij zijn eigen universum en zuigt de lezer daarin mee. Zijn verhalen gaan over mooie en gruwelijke zaken en zoeken de grenzen van het toelaatbare op. Ze zijn bezield, brutaal en verdomd goed geschreven.
De protagonisten van A.H.J. Dautzenberg zijn wanhopig op zoek naar de andere werkelijkheden, al dan niet bewust. Tijdens die zoektocht vinden ze zo nu en dan troost, net als de lezer.