NRC:
De vlucht voert vervolgens niet naar kroeg of kerk, maar naar een regenplas op straat, een regenplas die hier functioneert als de spiegel in Lewis Carrolls Through the Looking-Glass, als een magische deur die toegang biedt tot een nog niet geëxploreerde dimensie vol vreemd volk en mondig, mededeelzaam fauna. Toon Tellegen on acid. […] Wat hij beter had kunnen laten, en wat hij volgens mij tien jaar na te zijn gedebuteerd ook al lang had moeten laten varen, is het steeds maar weer plat maken van zijn eigen schepping, want met deze aanpak is het alsof je Tarkovski’s Stalker met wat geboer uit Geer & Goor krijgt gepresenteerd. (***)
Trouw:
De hoofdpersoon in de roman Geestman is een bijzonder onevenwichtige figuur, en omdat hij optreedt in een eveneens bijzonder onevenwichtige roman, zou je kunnen spreken van een iconische relatie tussen inhoud en vorm, tussen thematiek en structuur. De vraag is: heeft Dautzenberg met opzet een rommelige roman geschreven om de geestesgesteldheid van zijn protagonist te verbeelden of is het gewoon toevallig een verward geheel geworden? Geen schrijver die je zo graag op het verkeerde been zet als Dautzenberg. […] Dautzenberg husselt allerlei genres door elkaar, de autobiografie en De Sade, hier en daar deed het boek me ook denken aan Tristram Shandy van Lawrence Sterne. Het is een allegaartje waar je niet goed wijs uit wordt; ‘ontregelend’ noemt de uitgever Geestmans ‘hellevaart’ met de nodige goodwill. Zeg dat wel.