Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant / Tzum:
Dautzenberg maakt experimentele literatuur die je nauwelijks meer ziet in de Nederlandse letteren. Hij is nooit een schrijver die de lezer wil behagen, maar juist iemand die de lezer ontregelt en op het verkeerde spoor wil zetten. […] In Geestman laat Dautzenberg zien welke registers hij allemaal kan bespelen, maar ook wat hij belangrijk vindt en dat is toch de fictie. Of hij er veel lezers mee wint, is daarbij een irrelevante vraag. Bij Dautzenberg is schrijven een existentiële noodzaak. (****)

Cutting Edge:
Het is het begin van een reis naar een wereld die nog het meest weg heeft van een mix van Escher, Dali en Lewis Caroll. […] Waar vorige romans als Samaritaan (2011) en Extra tijd (2012) stevig geworteld waren in de realiteit, doet Geestman een stevige aanspraak op de verbeelding van de lezer. Wie vertrouwd is met de vaak absurde kortverhalen uit zijn debuutbundel Vogels met zwarte poten kun je niet vreten (2010) weet dat Dautzenberg een uniek plaats inneemt in ons taalgebied. Dit boek vormt daar alweer een bevestiging van. (****)

VPRO Gids:
De nieuwe roman van A.H.J. Dautzenberg begint bedrieglijk eenvoudig, maar bij deze schrijver ben je als lezer voortdurend op je hoede. Welk spel speelt hij dit keer? Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. Wat op deze ongemakkelijke date volgt, is een surrealistische trip die je niet moet willen doorgronden maar simpelweg moet ondergaan. Dautzenberg doet geen concessies aan zijn lezers, maar sleept ze wel mee naar alle krochten van zijn getormenteerde geest. En hij schrijft geweldig.